Burası olmalıydı aşıklar şehri ,Paris değildi evet bir Eyfel kulesi yoktu çok daha fazlası vardı...
Yüksek bir binanın balkonundan baktım şehre dün gece ... Her aşık bu şehirde tanışırdı zencisi-beyazı
Türk'ü-Kürt'ü ,yaşlısı-genci .... Bu şehir hak ediyor aşıklar şehrini ... Öylesine büyük ki ucu bucağı olmayan bir Ülke sanki ! Her yanından yaralı ,her yanından yamalı ... Her gün başkadır aynı denizi ,hep başka eser rüzgarı bu şehrin ...
Bu şehirde hepimiz suç ortağı oluruz gördüklerimizin!...
Eylül gelir şehir ağlar üstümüze , kış gelir üşür,üşütür biraz bahar gelir gibi görünse de hemen kaybolur ve en uzun mevsim sonbahar ...
Ve bütün günahların bedelini ağır öderiz!....
Biliriz elbette İstanbul'un günahla alkol karışımı gecelerinin kusmuk kokusunu! intihar manşetlerini !cinayet zanlısı küfürbaz cinnetlerini! Kimi buralara ait değilim der kaçar kurtulur şehrin ve de şehirdekilerin caniliğinden ,cahilliğinden ,kimi de daha da derine düşer, en dibe iner,neye dönüştüğünü,nasıl bir şeye benzediğini umursamadan, kim olduğunu ,amacının ne olduğunu umursamadan ,ve aldırmadan bir yandan şeytanın hazırladığı bakire yalanı sevişme tuzağına....
Sonra gece çekilir, yalnız kalırız yine ...
Bir kaç boş şişe ,bir kaç kırık bardak , anlamsız bir baş ağrısı ,dağılıp parçalanmış evde kimsesiz bir sabah ,sonunda her kez kendine kalır nasıl olsa. Bu şehir aşıklar şehri olmalıydı öyle güzeldi işte , sonra kirli yağmurlar yağdı üstümüze ,eylül geldi İstanbul ağladı , günahlar yıkandı ama arınmadı ruhların günahı ve bir ibadet gecesinin sabahında hazırdı günahlar ... Her iyiliğin ardından gelen bir kötülük, alay eder gibi gülümserdi... Günah en tatlı ,en lezzetli şeye dönüşürdü bu şehirde, bu şehirde incitme korkusu yoktu aşıklarda,incinmemek ve incitmek vardı ,..
Bu şehirde katran karasıydı geceler ,bu yüzden görünmezdi gerçekler.....
Bu yüzden aşıklar şehri olmak varken günahlar şehri oldu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder